دست بر گونه های نياز می کشيم و اشک جاری شده ی فراق مادر را با استشمام شميمِ دل انگيزِ ياس محمّدی به سوی آسمان می گيريم.

با آمدن يار درهای رحمت باز است …

گلباران باد آمدنت يابضعَه النَّبی

﴿ بِسمِ رَبِّ الفاطِمَة ، أَفضَل نِساءِ أهلِ الجَنَّة ﴾

سپاس پرودگار متعال را که صحن و سرای والای محمّد (ص) را به عطر عصمت ياس معطّر ساخت و دامن عفيفِ بانوی بهشتی،

خديجه ی کبری را با نيکو پرتويی آسمانی تقدیس فرمود… همانا اوست که طلوع شیرين خجسته اش کوثر نبوّت شد و نخل وجودش بر زن مظلوم جاهليت سايه ی امنيّت و ارزش افکند. او فاطمه شد تا رهروانش را از آتش برهاند[1] و صدّيقه تا « اولئکَ هُمُ الصّادقون»را معنا بخشد؛ با آيه ی تطهير طاهره شد و نفس مطمئنه اش با « إِرجِعی إِلی رَبِّکِ»، راضيه.

ای قصه بهشت زکويت حکايتی                   شرح جمال حور زرويت روايتی[2]

آری آنجا که فهم و عقلِ صدها محقق، فيلسوف و عارف در دريافت شأن و فضائل ملکوتی اش بازمانده، زبان بايد هم در وصف عظمت مقام عظيمش قاصر بماند، … انسيه حورا ، مظهر حبِّ کبریای خداوند، يگانه نازنين بانوی سپيدپوش عالم است که برای هر قدم مبارکش، هزاران فرشته، آسمانها را غرق ستاره        می کنند و به هر اشاره ی نيکش، آينه ها تجسم شگفتن غنچه ها می شوند… و به هر بار سجده ی خالصانه ی عاشقانه اش، حوريان از پرتو عظيم محمّدیش، حيرت زده بر وجود پاکش درودها می فرستند… و با حسرتی اقرار می کنند: « فَتَبارکَ اللهُ أحسَن الخالِقين» …

برترين بانوی بهشتی که عالميان به سر سپردگی و توکّل بر رسالتش، به نقش انگشتريش ايمن می گردند. [3]

     سينه اش بوئيد پيغمبر که مينوی من است                   فاطمه هم فکر و هم سیما و هم خوی من است[4]

در بيان جايگاه والايش همين بس که: ” زنی که اگر مرد بود، نبی بود ، که اگر مرد بود به جای رسول الله(ص) بود؛ معنويات، جلوه های ملکوتی، جلوه های الهی، جلوه های جبروتی، جلوه های ملکی و ناسوتی همه در وجود مبارک ايشان مجتمع است، انسانی به تمام معنی انسان؛ زنی به تمام معنی زن “[5]

عالم صدف است و فاطمه گوهر اوست                  گيتی عرض است و اين گهر جوهر اوست

به راستی فاطمه در صبر، متانت، حيا و عفّت، پاکی و صداقت، زهد و ايثار، علم و عرفان، ايمان و يقين به مبدأ و معاد، جهاد و مبارزه با ظلم وستم، الگو و  اسوه ای خدائی است و سر مشق انقلاب جهانی مهدی موعود(عج) که برآورنده آرزوهای همه انبياء و اولياء الهی است.

 زهرا که عنايتش به دنيا برسد                    باشد که به فرياد دل ما برسد[6]   

پی نوشت ها:

[1] تاريخ بغداد 2/331 – در حديثی از پيغمبر اکرم آمده است ؛ « إِنَّمَا سَمّاها فاطِمَة لِأَنَّ اللهَ فَطَمَها وَ مَحِبّیها عَنِ النّارِ»

[2] حافظ

[3] امام صادق(ع) فرمودند : نقش انگشتر حضرت فاطمه زهرا(س) اين عبارت بود که :« همانا توکّل کنندگان به خدا، ايمن هستند»

[4] حميد احمدی

[5] اشاره ای از تفسير عرفانی حضرت امام خمینی(ره) در شأن آن حضرت / صحيفه نور – ج 6 – ص 185

[6] احمد حامدی

 نوشته : سرکار خانم فریناز فروغی